Το Βέρμιο είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος στα όρια της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας. Στο νότιο τμήμα του χωρίζεται από τα Πιέρια με τον ποταμό Αλιάκμονα ενώ στο Βόρειο τμήμα του συνδέεται με τις νότιες απολήξεις του Βόρα.Δύο μεγάλοι κάμποι το περιβάλλουν από ανατολικά και Δυτικά.Η μεγάλη σε έκταση χαράδρα του Σελιώτικου ρέματος χωρίζει το βουνό στο βόρειο και νότιο τμήμα. Το βουνό έχει πολλές κορυφές με ψηλότερη αυτή του Χαμύτη (2065),ακολουθεί η γειτονική Τσανακτσή(2052) ,Μαύρη πέτρα(2027),Τρούλος (2012). Από τους πρόποδες του βουνού ως τη κορυφή φυτρώνουν πάνω από 1300 διαφορετικά είδη φυτών , αυτοφυή είτε καλλιεργούμενα . Ολόκληρος ο ορεινός όγκος αποτελεί έναν μοναδικό βοτανικό παράδεισο .Ιδιαίτερο βοτανικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σπάνια είδη για την Ελλάδα καθώς και άλλα Βαλκανικά ενδημικά φυτά όπως Aquilegia ottonis , Campanula formanekiana ,Viola eximia ,Astragalus mayeri , Fritillaria montana ,Ramonda nathaliae , Pinguicula balcanica κ.α.
Όπως είναι φυσικό πολλά από τα φυτά του Βερμίου παρουσιάζουν έντονο μελισσοκομικό ενδιαφέρον . Στους πρόποδες και χαμηλότερα έχουμε κυρίως καλλιέργειες ροδακινιάς κερασιάς και μηλιάς οι οποίες το πρώτο μήνα της Άνοιξης βουίζουν από μέλισσες . Ακόμα αρχές της Άνοιξης ανθίζουν οι κρανιές , οι φουντουκιές , οι γάλανθοι , τα λάμιουμ , οι βερόνικες αργότερα το Θράψο , ο κραίταγος η κουτσουπιά και διάφορα είδη αγριοτρίφυλλου . Τέλη Μαίου ανθίζει σε μεγάλες εκτάσεις το παλιούρι στο οποίο γίνεται κι ο πρώτος τρύγος .Τον Ιούνιο ανθίζουν τα φυτά της ορεινής ζώνης , η καστανιά , η φλαμουριά , η αγριοφυστικιά ,η ρίγανη ,το θρούμπι (είδος θυμαριού της ορεινής ζώνης ) κ.α.Τους υπόλοιπους μήνες του καλοκαιριού ανθίζουν τα φυτά της ανώτερης ορεινής ζώνης , κυρίως διάφορα χειλανθή.Τέλος το Φθινόπωρο ανθίζει ο κισσός ο οποίος δίνει άφθονη γύρη για ένα καλό ξεχειμώνιασμα !
